Jej trąba nie była również nosem(tak jak to ma miejsce u słoni), służyła prawdopodobnie do zrywania roślinności. Więc gdzie ten zwierzak miał nozdrza?
Tak, na głowie, to oczywiste, ale inaczej niż u każdego innego ssaka-na górze, więc nosem przypominał bardziej krokodyla niż ssaka kopytnego.
Co ciekawe Macrauchenia jako jedynie zwierze w historii mogła bez skrępowania zmieniać kierunek ruchu w trakcie biegu, bez zatrzymywania się, czy zwalniania.
Dziś trudno sobie to wyobrazić, tym bardziej, że na tego potężnego roślinożercę polowały...ptaki. Jako jedyne mogły sobie z nim poradzić, ponieważ silne kopyta skutecznie zniechęcały lądowych drapieżników.
Dopiero po milionach lat kociaki urosły na tyle, aby móc zapolować na tego dziwoląga.
Macrauchenia wymarła w czasie zlodowaceń wraz ze wszystkimi amerykańskimi mamutami, końmi, wielbłądami, naziemnymi leniwcami czy kotami szablozębnymi i innymi drapieżnikami Ameryki Południowej wypartymi przez łowców z północy: pumy i jaguary.
A kto ją odkrył? Oczywiście hołdowany przez wszelkie sekty kreacjonistyczne Karol Darwin w czasie swojej pamiętnej podróży po świecie, kiedy tworzył podstawy teorii ewolucji. Mylnie zidentyfikował ją jako mocno zmutowaną wyjątkową lamę... Późniejsze odkrycia dowiodły, że był to inny gatunek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz